خداااااااااااااااااا

کوچولوی مــــــــــــن....!

حالا که دیگردستم ب آغوشت نمیرسه...و بوسیدنت موکول شده به تمامی روزهای نیامده....

حالا که هرچه سرم را گرم میکنم تا مبادا غرق شوم در رویایت.....باید اسمم را در کتاب گینس ثبت کنم تا همه بدانند زنی با سنگین ترین بار دلتنگی روی شانه هایش "تـــــــــــو را دوست میدارد"

میدانم که همه حرفهایم تکراریست..مثل کوبیدن بر دری بسته..بدون امید بازشدن....!! اما چه کنــم؟!!

دوباره رنگ نگاهم پریده است...دوباره صدایم نفس نفس میزند...چیزی درقلبم فرو میریزد...چیزی در درونم کم است که هیچ بودنی تمامش نمیکند....و آن تـــــــــــــــویی پســـــــــــــــرم.....

نمیدانی چه دردیست هر صبح با بغض از جایم بلندشم.....

نمیدانی چه دردی دارد وقتی انتظارم را دفن کنم و خودم را ب دست باد بسپارم....

خــــــــدایااااااا تو کجای این آسمانی...؟!!

میدانم این روزها میگذرد....!!

نگرانی ها بر دوشم میگیرن وقتی تو رو کم دارم.....

حس  میکنم یه نفر مرا صدا میزند و میگوید نگران نباش "این روزها هم میگذرد"

اما درد های من جامه نیستند تا از تن درآورم..!

چامه و چکامه نیستند تا به رشته سخن درآورم....!

نعره نیستند تا از نای جان در آورم...!

دردهای من را هیچ یک از این کلمات نمیفهمد تا بیان کند...دردهای من ناگفتنی ست...

دردهایم حرف نیست... نام دیگر من است..... من چگونه خود را صدا کنم خــــدااااااا؟؟؟؟!!!

درد یعنی بازم باید روی تختم دراز بکشم ..اهنگ بذارم و بازم فکر کنم به لحظه های با تو بودنم....

بازهم چشمام باید تقاص دلتنگیمو پس بدن.... خداااا خودت کمک کن....