قربون تک تک نفسات برم کوچولوم....
قربون تک تک نفسات برم کوچولوم.... غمگین ترین "درد" .... "مرگ" نیست... دلبستگی به کسیست که بدانی هست ... اما "اجازه ی" بودن در کنارش را نداری.... 😢 دلم برات تنگ شده پسرم... دلخوشی ها کم نیستند... آدمهای دور و برم هم کم نیستند... اما فقط می آیند .لبخندی روی لبم می نشانند و میروند..ولی "دلتنگی" عجیبی همیشه و همه جا همراه من است..آن هم دلتنگی برای "تو" ..... 😢 نمیدانم روزهایت چطور میگذرند..نمیدانم تواین هوای سوزناک چجور ب سرمیبری.... نمیدانم... ای کاش بودی... هیچکس جز تو نمیتونه نجاتم بده...کاش بودی..من قدم ب قدم فدایت میشدم... آنهایی که کمتر منو میشناسند بهم میگن .. خوشبحالت چه روحیه ای داری ... اما آنهایی که بهتر میشناسند .. میگویند : نفسهایت غبار دارد... چشمهایت تار است... از کجا بگویم برایشان...برای آنهایی که هیچوقت حقیقت دلم رو نفهمیدند چگونه بگویم .. از لبخندهایی که شادم نمیکنند..یا از گریه هایی که گاهی اوقات سبکم نمیکنند... از این ها بگویم یا از دردهای دیگرم.... دردمن نبودتوست... درمان منم بودن توست... همیشه میسازم و میسوزم... اما بازهم ته درونم تا ابد تلخی نبودنت رو ب رخم میکشد..." پسرم "مراقب نفسهات باش...چون من چشم انتظار همین نفسهام که روزی تو آغوشم حسشون کنم... 😚 خدایا ب تموم چیزایی که دادی و گرفتی شکر.... ناشکری نمیکنم...چون تو خدایی و من بندت... تو بهتر میدونی. تو دانایی و من نادان...فقط تنهامون نذار... مراقب کوچولوم باش خدا.... الهی آمین🌼
...قصه نویس ما خداست
...چقدر خوبه ایمان داشتن به خدا کاش خدا هیچوقت بعد هدایت کردنمون سخت نگیره...کاش هیچوقت ایمانمونو از دست ندیم نسبت بهش///خدامیگه ای فرزندان آدم همه چیزرا برای توافریدم وتو را برای خودم!چقدرمهربونه خدا...میگه خدایا توکه این همه خوبی بنده هات به کی رفتن؟!راستش فقط خدارو داشتن حس فقیری نیست چون همه به خدا نیازمندن حتی اگه بهترین باشه...ولی نمیدونم چرا فقط تو غم ها بیشتر تحویلش میگیریم براهمینه که خدا غم رو آفریده تا یادش کنیم چون اکه همیشه شادبودیم خدا کی بود؟تادیروز کل دنیا تو کف دستم بود ولی خدا کی بود؟؟الان میفهمم ینی چی!خداروشکرمیکنم که این همه غم میده تا یادش کنم...چقدر بد هست که بنده بدی باشی اخر عاقبتت بشه جهنم چقدر ذلیل میشی پیش فرشته ها که مقامشون از ما کمتره...پیش خدا شرمنده که مقامش از مابالاتره...پیش اماماکه نسبت به اعمالمون آگاهه...نمیدونم چرا به این چیزا حساسیت پیداکردم یه جورایی میترسم از اون دنیا نمیدونم چرا من اینطوری میشم نمیتونم خودمو به بیخیالی بزنم تحت هر شرایطی اینم لطف خداست
...اره دیگه نباید به این دنیا دل بست وخودمونو غرقش کنیم خیلی از این میترسم...راستش هنوز راه درست زندگی کردن رو نفهمیدم انگار اول راهم که فقط تونستم خدارو بشناسم نه بیشتر نمیدونم زندگیم چطور خواهم شناخت......ان شاالله تو هم به پسرت برسی خواهرجونم
سلام خاله جون
قصه نخور مگه شما نگفتی قصه نویس ما خداست
